ปัจจุบันหลานทั้งสองเรียนอยู่ที่โรงเรียนจิตรดาครับ
ถึงหลาน พี่ปีบ เเละ น้อง ปุน
หลังจากโบว์คลอดพี่ปีบผมได้มีโอกาศได้เลี้ยงหลานเพราะน้องเขยปองเป็นนักบินการบินไทยจะบินไปต่างประเทศผมก็จะหาเวลามาช่วยเลี้ยงหลาน ผมรูัว่าถ้าพี่ปีบร้องต้องทําอย่างไรให้หลานหยุดร้องซี้งผมจะไม่ค่อยบอกเคล็ดลับ เดี๋ยวอดอุ้ม ผมต้องไม่ลืมผ้ารองไหล่เพราะหลานชอบกัดผ้า อุ้มหลานทุกครั้งต้องล้างมือทุกครั้ง ห้ามลืม ตอนที่ผมไม่ค่อยถนัดคือหลานถ่ายท้อง เเต่ไม่นานผมก็ชิน จนหลานโต จะได้ยินเสียงจากห้องนํ้า ลุงเอ๋ ถ่ายเสร็จเเล้ว ถ้า โบว์อยู่ ก็โบว์หลาน ถ่ายเสร็จเเล้ว เพราะเเม่จะเก่งกว่าลุงครับ
ไม่นานน้องปุนก็คลอดตามพี่ปีบมาเเล้วปุนจะเงียบๆเเต่พี่ปีบจะทําอะไรให้น้องเเละดูเเลน้องได้เก่งผมยังจําวันที่ผมไม่เคยลืมเมื่อตอนที่โบว์กับปองไปเมืองนอกให้หลานอยู่กับผมเเละก๋ง กับยาย 1 อาทิตย์ ผมคิดในใจถ้าหลานทั้งสองร้องหาโบว์กับปองจะทําไงดี เคล็ดลับ ก็ไม่น่าจะอยู่ มองไปที่หลานที่กําลังเล่นก็อดสงสารไม่ได้ต้องห่างพ่อเเม่เเต่ หลานต้องเข้มเเข็ง ไม่ร้อง
ที่จริงปลอบใจตัวเอง ไม่อยากเห็นหลานร้องไห้ ของเล่น จัดไว้พร้อม ตุ๊กตา รถเขนของหมอไว้เล่นตรวจคนไข้ ชุดทํากับข้าว ที่พี่งสุดท้าย ขวดนม ถ้ายังร้องอุ้มเดินสํารวจบ้าน ช่วงเวลาที่เหนื่อยเเต่มีความสุขจะได้อุ้มหลานมากที่สุดเพราะพ่อกับเเม่จะปวดหลัง ผมได้เล่นกับหลานยิ้มหัวเราะเเละร้องไห้ เเละเเล้วนิดนีงก็กลับมาเเต่ช่วงเวลาที่โบว๋ไม่อยู่จะมีเสียงโทรมาเป็นระยะๆๆเป็นไงบ้าง หลานร้องไม๊ เขาละ น้องอุ้มหุ้นใหญ่ องค์การโทรศัพท์ จะโทรมาเเซวเป็นระยะๆในสายจะได้ยิน ลูกอุ้ม ปิดวีเเละอนันย่า ร้องตามสายเเต่ผมไม่กล้าถามหลานเป็นไงบ้างเพราะเดี๋ยวที่ปรึกษาเดือดร้อนไง ในใจผมคิดเสมอว่า จะเป็นยังไงถ้า หลาน ปุนเเละปีบ เจอ โบว์กับปอง ผม เเละพ่อกับเเม่ เเละหลานนั่งคอย โบว๋กับปองผมไม่ค่อยกล้าที่จะมองเมื่อหลานพบโบว์กับปอง ทั้งดีใจเเละตี่นเต้น หลานทั้งสองนั่งเล่นอยู่ที่พี้นห้องประตูเปิดออก เสียงโบว์เเละปองดังขึ้น พร้อมกับไปนั่งกับหลานทั้งสอง เสียงเรียก ลูกเเม่กลับมาเเล้วพ่อกลับมาเเล้ว หลานนั้งนิ่งเหมือนกับกําลังน้อยใจพ่อกับเเม่ ผมเห็นเเล้วรีบเดินออกไปดูต้นไม้ในใจคิดว่า โบว์กับปองเเละหลานทั้งสอง ลุงเอ๋ก็มีความสุขที่เห็นน้องมีครอบครัวที่อบอุ่น นี่ใช้ไม๊ที่เรียกว่าความสุขที่เกิดจากภายในที่เป็นสุขที่เเท้จริง
รักหลาน
ลุงเอ๋
ความสุขของชวนะ
