สัมภาษณ์พิเศษ ชวนะ เกียรติชวนะเสวี

สัมภาษณ์พิเศษ

ชวนะ  เกียรติชวนะเสวี

“อนาคตภูเก็ต

อนาคตแห่งการพัฒนาเศรษฐกิจ

อนาคตแห่งเมืองท่องเที่ยวระดับโลก”

              การทำงานในฐานะนักการเมืองบางครั้งก็ถูกจับจ้อง

ว่าทำเพื่อหวังผลประโยชน์ให้กับตนเอง และเพื่อผลประโยชน์ทาง

การเมืองแต่เป็นที่น่าจับตาถึงการออกมาเคลื่อนไหวในประเด็นทาง

สังคมของนักการเมืองผู้นี้ซึ่งบอกเพียงว่า มีความจำเป็นที่จะต้องออก

มาพูดออกมาบอกเพื่อให้ทุกคนตื่นตัว และพร้อมรับมือกับเหตุการณ์

ที่กำลังจะเกิดขึ้นและรู้เท่าทันถึงความเปลี่ยนแปลงทางสังคม ที่กำลัง

กลืนกิน วิถีชีวิตและวัฒนธรรม ระบบทางสังคมกำลังเปลี่ยนผ่านสู่ วิถี

ทางแห่งวัตถุนิยมบริโภคนิยมบางครั้งการส่งเสริมความเสรีในทุกด้าน

ก็ไม่ส่งผลดีต่อประเทศเสียทีเดียวและในบางพื้นที่ ที่ต้องการ การดูแล

และเอาใส่ใจมีความจำเป็นอย่างยิ่งที่ต้องให้ความสำคัญในเกือบด้าน

และจำเป็นต้องมีกรอบกติกาเพื่อให้สังคมตระหนักและเห็นถึงประโยชน์

ที่จำต้องใช้ร่วมกัน นั้นคือ สิ่งแวดล้อม ทรัพยากรธรรมชาติ วิถีชีวิตวัฒน

ธรรมรวมไปถึงประเพณีและความเชื่อโดยเฉพาะอย่างยิ่งวันนี้สิ่งต่างๆ

เหล่านี้กำลังถูกทำลาย กำลังถูกกลืนกินกำลังโดนความเสรีความเป็น

ประชานิยมทำลายกำแพงวิถีแห่งชีวิตของคนภูเก็ตการเข้ามาเพื่อประโยชน์

ทางธุรกิจการเข้ามาเพื่อทำการค้าเพียงหวังผลประโยชน์ฝ่ายเดียวนี่หรือ

คือการค้าเสรีและเสรีทางการค้า วันนี้เกิดอะไรขึ้นกับภูเก็ต?และอะไรจะ

เกิดขึ้นอีกกับอนาคตของภูเก็ต! แล้วเราคนภูเก็ตจะได้อะไร?จากการสูญ

เสียในครั้งนี้ นี่คือการลงทุน หรือหลงกล ภูเก็ตวิกฤติแล้วจริงหรือ!ร่วมค้น

หาคำตอบของประโยค ประโยคนี้ด้วยกัน

การออกมาเคลื่อนไหวของคุณในประเด็นต่างๆคุณต้องการอะไร?

การออกมาเคลื่อนไหวในเรื่องต่างๆนั้นโดยส่วนตัวผมเอง ผมต้องบอก

ก่อนเลยว่าผมคือคนภูเก็ต ผมเป็นลูกเป็นหลานของคนภูเก็ต ผมเกิดที่นี้และ

โตที่นี้ วันนี้ผมเฝ้าบอกกับตัวเองทุกวันว่าจริงหรืออะไรต่างเหล่านี้กำลังเกิดขึ้น

กับภูเก็ต กับบ้านของผมจริง ผมตกใจมีครั้งหนึ่งผมได้ออกมาเคลื่อนไหวในเรื่อง

ของบ่อนกาสิโนผมตกใจมากในตอนแรกที่รู้ถึงโครงการนี้ว่ามีนักลงทุนต่างชาติ

ได้นำเสนอโครงการผ่านจังหวัด และเตรียมผุดบ่อนบนเกาะภูเก็ต

หากผมคือนักลงทุนที่หวังผลประโยชน์ผมคงไม่มีความจำเป็นใดที่จะต้องออกมา

คัดค้านการเกิดขึ้น ของบ่อนกาสิโนแต่การที่ผมต้องออกมาผมต้องบอกเลยว่า

ผมทนดูไม่ได้ที่จะเห็นสิ่งมอมเมาเหล่านี้เกิดขึ้นในบ้านผมผมเห็นการเปลี่ยนแปลง

ของภูเก็ตมาโดยตลอดปัจจุบันเราเป็นเมืองท่องเที่ยวที่นักท่องเที่ยวเห็นถึงความ

สำคัญเราจุดเด่นและจุดแข็งอยู่แล้วไม่จำเป็นที่จะต้องใช่การต่อยอดการท่องเที่ยว

ในทางที่ผิดการเปิดบ่อนนั้นในความรู้สึกของผมพื้นที่นั้นไม่มีจุดพักของนักท่องเที่ยว

และแหล่งท่องเที่ยว และเป็นแค่ทางผ่านซึ่งการเปิดบ่อนขึ้นก็เพื่อให้เกิดกันชักจูงให้นัก

ท่องเที่ยวได้หยุดพักและจับจ่ายใช้เงินเช่นที่กัมพูชา ลาว พม่า เป็นต้น

เข้าไม่มีจุดขายด้านการท่องเที่ยวจึงมีความจำเป็นที่จะต้องสร้างรายได้โดยทางนี้

ผิดกันกับจังหวัดภูเก็ต เราไม่มีความจำเป็นใดๆเลยที่จะต้องมีบ่อนกาสิโน

เรามีจุดขายทางการท่องเที่ยวเรามีทรัพยากรทางธรรมชาติที่สวยงามมากมายที่

นานาประเทศอื่นไม่มีเราไม่จำเป็นต้องดึงนักท่องเที่ยวด้วยวิธีนี้เพราะปกติภูเก็ตก็

เป็นจุดพักของนักท่องเที่ยวอยู่แล้วนักท่องเที่ยวใช่เวลาพักผ่อนบนเกาะภูเก็ตอย่างน้อย 3 วัน

หรือประมาณ 1 สัปดาห์ในแต่ละปีมีนักท่องเที่ยวเดินทางเข้าสู่ภูเก็ต ปีละไม่ต่ำกว่า 6 ล้านคน

และเพิ่มขึ้นเป็น 7 ล้านคนในปีนี้เราสามารถสร้างรายได้เข้าสู่รัฐปีละไม่ต่ำกว่า 75,000 ล้านบาท

และเพิ่มขึ้นเป็น 1.5 แสนล้านบาทในปี 49 ที่ผ่านมา 1 ใน 4ของรายได้หลักของประเทศมาจากการ

ท่องเที่ยว และเกือบ 80% จากรายได้จากการท่องเที่ยวก็มาจากภูเก็ตจึงไม่มีความจำเป็นใดๆ

อีกเลยที่จะต้องผลักดันให้ เกิดบ่อนกาสิโน เพื่อหวังต่อยอดทางการท่องเที่ยว ผมคิดว่าสิ่งหนึ่งที่

เราต้องคำนึงถึงคือการ พัฒนาด้านการลงทุนในพื้นที่จังหวัดภูเก็ตที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว

เราละเลยการใส่ใจทรัพยากรที่เรามีอยู่ เราใช่ทรัพยากรและทำลายไปพร้อมกัน

วันนี้ผมคิดว่าถึงเวลาแล้ว ที่หลายฝ่ายต้องตระหนักร่วมกัน และหันกลับมาใส่ใจกับสภาพแวดล้อม

และร่วมกันอนุรักษ์ทรัพยากรทางธรรมชาติที่เรามีอยู่ให้สามารถใช้ร่วมกันอย่างยั่งยืนมากกว่า

เพราะผมอยากเห็นการพัฒนาภูเก็ตไปในทางที่ถูกต้องมากกว่าการทำงานทางการเมือง คือการ

ทำงานเพื่อประเทศชาติบ้านเมืองทำเพื่อประโยชน์ส่วนรวม ผมไม่เคยปฏิเสธว่าผมไม่ใช่นักการเมือง

แต่ผมเป็นนักการเมืองอาชีพ ไม่ใช่อาชีพนักการเมือง

แล้วการที่คุณออกมาบอกว่า ภูเก็ตวิกฤติแล้ว หมายถึงอะไร?

การที่ผมออกมาบอกว่าวันนี้ภูเก็ตวิกฤติแล้ว เพราะภูเก็ตมีพื้นที่ราว 543

ตารางกิโลเมตร เป็นพื้นที่บนเกาะแค่ 224 ตร.กม.เรามีประชากรประมาณราว 200,000

คน และมีประชากรแฝงอีกราว 300,000 คน มีแรงงานต่างด้าวอีกราว20,000 คน

ยังไม่นับรวมจำนวนนักท่องเที่ยวที่เข้ามาปีละ 6,000,000-7,000,000คน/ปี

เฉลี่ยมีนักท่องเที่ยวเดินทางเข้ามาภูเก็ตเดือนละ 250,000-300,000คน /เดือน

กับพื้นที่ 543 ตารางกิโลเมตร แสดงให้เห็นว่าในแต่ละตร.กม. เราจะมีประชากรราว

1,233 คน/ตารางกิโลเมตร เกิดขึ้นอะไรขึ้นหลังจากนั้นอีก เรามีห้างสรรพสินค้า 7

ห้าง เรามีโรงแรมอีกหลายร้อยแห่งแต่เราไม่มีแม้ที่ฝังกลบขยะเรามีเตาเผาขยะเพียงแห่งเดียว

ไม่สามารถรองรับกับขยะที่มีมากกว่า 700 ตัน/วันได้ ซึ่งเตาเผาขยะสามารถรองรับ

ได้เพียง 250 ตันต่อวัน และในปัจจุบันเตาเผาไม่สามารถทำงานเต็มระบบได้

มีเพียงการฝังกลบขยะในพื้นที่ของเตาเผาขยะได้เท่านั้นจากสาเหตุนี้ไม่นานก็เกิด

ปัญหาตามมาเพราะน้ำเสียจากการฝังกลบไหลลงสู่ทะเลทำลายระบบนิเวศน์ชายฝั่ง

การทำฟาร์มหอย กระซังปลาได้รับผลกระทบจากเหตุการณ์นี้ นั้นไม่ความผิดขององค์กรใด

แต่มันคือปัญหาที่รอการแก้ไข ปัจจุบัน  องค์กรปกครองท้องถิ่นเห็นถึงปัญหานี้สั่งจ่ายงบประมาณ

แบบขาดดุล ก่อสร้างโรงเตาเผาขยะเพิ่มขึ้นใหม่อีก 1 แห่งในพื้นที่เดียวกัน

หลังจากได้ร้องของบประมาณจากรัฐฯมาหลายครั้ง แต่ไม่ได้รับการพิจารณา

นี้เป็นแค่การแก้ไขปัญหาที่ปลายเหตุเท่านั้น แต่ทางออกที่สำคัญที่สุดคือการลดขยะฟุ่มเฟือย

โดยเฉพาะอย่างยิ่งพลาสติก กล่องโฟม และขยะเคมีภัณฑ์ต่างๆ หากเราสามารถที่จะ

ควบคุมการเกิดขยะต่างๆ เหล่านั้นให้ลดน้อยลงได้ ปัญหาเหล่านี้จะค่อยคลายลงไปได้บ้าง

นี้แค่ขยะเรื่องเดียว หันกลับไปมองปัญหาด้านมลภาวะเป็นพิษกันบ้างในแต่ละปี

มีการออกรถใหม่ป้ายแดง ราว 1,000 คัน/ปีเพิ่มขึ้นจาก 700 คัน/ปีจากสถิติ

พ.ศ.2545  ส่วนรถมอเตอร์ไซร์มีอัตราการออกรถที่เพิ่มสูงขึ้นทุกปี

ปัญหาการจราจรคับคั่งและปัญหาการจราจรแออัด กำลังเกิดขึ้นกับจังหวัดภูเก็ต

เชื่อว่าในอนาคตอันใกล้นี้ปัญหาจราจรจะเป็นปัญหาสำคัญอีกอย่างที่จะต้องเร่งแก้ไข

เราไม่มีถนนรองรับรถยนต์ และรถจักรยานยนต์ที่มีจำนวนมากมายขนาดนั้น

ทางออกที่สำคัญที่สุดคือการผลักดันให้เกิดการบริการรถสาธารณะ

ที่มีมาตรฐานและไม่ทำลายมลภาวะ ผมมองไปถึงโครงการรถไฟรางคู่

รอบเกาะที่มีสถานีเชื่อมโยงกัน 3 สถานี  ทั้งสนามบิน เมืองภูเก็ต และป่าตอง

ตามโครงการที่มีการนำเสนอภาครัฐในรัฐบาลที่ผ่านมา การคมนาคม

และการขนส่งมวลชนเป็นอีกยุทธศาสตร์หนึ่งที่สำคัญในการพัฒนาเกาะภูเก็ต

ยังรวมไปถึงมาตรฐานการบินและสนามบินในการรองรับการพัฒนาในอนาคต

วันนี้เรามีสนามบินนานาชาติ ที่ไม่สามารถรองรับนักท่องเที่ยวที่มีมากกว่า 6 ล้านคน/ปีได้

เรามีความจำเป็นในการที่จะต้องขยายรันเวย์ เพื่อรองรับการพัฒนาในเกือบทุกด้าน

รองรับเที่ยวบินตรง ไดแร็คไฟล์ท จากประเทศต่างๆได้ เป็นศูนย์กลางการบินที่เชื่อมต่อ

สู่อารยประเทศได้นี่เป็นความจำเป็นที่เราต้องเปลี่ยนแปลง  และผลักดันให้เกิดขึ้นโดยเร็วที่สุด

เรากำลังวิกฤติในด้านนี้อย่างยิ่ง เราขาดระบบขนส่งมวลชนที่ได้มาตรฐาน

เราไม่มีศูนย์ MICE ซึ่งเป็นสิ่งที่เราร้องขอมาโดยตลอด นี้คือสิ่งที่เราต้องการการพัฒนา

ในอนาคต แต่ปัจจัยขั้นพื้นฐานอีกสิ่งหนึ่งคือ ไฟฟ้า น้ำอุปโภค บริโภค และระบบสารสนเทศ

ก็จะเป็นปัจจัยเกื้อหนุนสำคัญต่อการพัฒนาภูเก็ตในอนาคต ฉะนั้นการพัฒนาภูเก็ตจำต้อง

พัฒนาทั้งเกาะไปพร้อมกัน ในทุกด้าน จะต้องมีการสำรวจความคิดความเห็นของประชาชน

ในทุกด้าน ผมเชื่อว่าวันนี้เรารอไม่ได้แล้ว ต้องทำเดี่ยวนี้ครับ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการพัฒนา

และต่อยอดด้านการท่องเที่ยว จำต้องวางกรอบการพัฒนาอย่างชัดเจนและเป็นรูปธรรม

ผมเชื่อว่าภูเก็ตมีศักยภาพที่จะเป็นแหล่งช้อปปิ้งของโลก ไม่ต่างจากฮ่องกง

มาเก๊า สิงคโปร์ และญี่ปุ่นอย่างแน่นอน

แล้วคุณคิดอย่างไรต่อการเจริญเติบโตของห้างฯและทุนข้ามชาติ?

ผมไม่เคยปฏิเสธการลงทุน ผมก็เป็นนักธุรกิจคนหนึ่ง ผมดำเนินธุรกิจในบ้านผม

ผมสำนึกต่อสังคม ผมอยากที่จะเห็นการพัฒนาและใช้ทรัพยากรที่มีอย่างรู้คุณค่า

การเติบโตของห้างสรรพสินค้าในปัจจุบัน เห็นได้ว่าจำนวนประชากรบนเกาะภูเก็ต

มีแค่ 300,000 คนโดยประมาณแต่มีห้างเข้ามาเปิดให้บริการมากกว่า 7 แห่ง เกิดอะไรขึ้น

แสดงให้เห็นว่านักลงทุนเหล่านั้นมองแล้วว่า สามารถที่จะทำตลาดได้และคุ้มทุน

เนื่องจากจังหวัดภูเก็ตมีนักท่องเที่ยวมากกว่าปีละ 6,000,000 คน

อย่าเข้าใจผิดว่าห้างเหล่านี้นักลงทุนเหล่านี้แข่งขันกันไม่เลยนักลงทุนเหล่านี้กำลัง

แบ่งผลประโยชน์กันแล้วใช่ทรัพยากรของเราเป็นจุดขาย มีการขยายตัวของโมเดิร์นเทรด

มากมาย ด้วยการกล่าวอ้าง การเปิดการค้าเสรี การทำการค้าอย่างนี้

เรียกว่าการทำการค้าที่หวังผลประโยชน์ฝ่ายเดียว มีร้านค้าขนาดเล็กในชุมชนและ

ในเมืองภูเก็ต ปิดตัวลงมากมายเพราะไม่สามารถแข่งขันทางการตลาดได้ เนื่องจากการ

ขาดศักยภาพและไม่มีปัจจัยสนับสนุน ผมเรียกร้อง ให้ พ.ร.บ.ค้าปลีกค้าส่ง ผ่าน

ค.ร.ม.โดยเร็วและมีผลบังคับใช้ ผมอยากเห็นนักลงทุนที่มีจริยธรรม

ร่วมรับผิดชอบต่อสังคม และความเป็นอยู่ ดำเนินธุรกิจตามกรอบกติกาของสังคม

ผมเชื่อครับว่า เราสามารถทำการค้าอย่างเสรีได้โดยที่สามารถที่จะเลือกว่าจะทำการค้า

กับใครกับนักลงทุนกลุ่มใด เพราะเราคือเจ้าของบ้านเราจะต้องมีอำนาจมีสิทธิที่จะให้นักลงทุน

ที่จะเข้ามาดำเนินธุรกิจในบ้านเราทำตามกติกาที่วางไว้ เพื่อที่จะสามารถดำเนินธุรกิจและใช้

ทรัพยากรร่วมกัน ซึ่งตรงนี้ผมว่ามีความสำคัญอย่างยิ่ง ผมอยากที่จะเห็นห้างฯแสดงจุดยืนที่

ชัดเจนและประกาศเจตนารมณ์ ในการร่วมรับผิดชอบต่อชุมชน ต่อพื้นที่

และมีบทบาทสำคัญในการลดการเกิดปัญหาสิ่งแวดล้อม ร่วมกับองค์กรภาครัฐ

เราไม่มีงบประมาณพอเพียงในการแก้ไขปัญหาอย่างเป็นระบบ

ผมไม่เคยปฏิเสธการลงทุนและการขยายตัวทางเศรษฐกิจ

แต่ผมตระหนักที่จะเห็นการดำเนินธุรกิจ ร่วมกันอย่างมั่นคงมากกว่า

ผมอยากที่จะเห็นห้างสรรพสินค้าหันกลับมาจ่ายภาษีคืนสู่ท้องถิ่น

เพื่อที่จะให้ท้องถิ่นมีงบประมาณเพียงพอในการแก้ไขปัญหามลภาวะ

และสิ่งแวดล้อมต่างๆได้ ผมเชื่อครับว่าการค้าเสรี คือการทำการค้าที่เป็นธรรม

และตามกรอบกติกาผมเชื่อว่าอนาคตภูเก็ตจะต้องพัฒนามากกว่านี้อย่างแน่นอน

วันนี้เราจำต้องเตรียมความพร้อมในทุกด้านและเปิดโอกาสให้ประชาชนมีส่วนร่วม

ในทุกขั้นทุกตอนนี้คือส่วนสำคัญเพราะประชาชนคือผู้มีบทบาทสำคัญในการผลักดันการพัฒนา